Begin 2015 ga ik naar de huisarts omdat ik wat klachten heb; ik ben zonder reden 15 kg afgevallen, word soms ‘s-nachts badend in het zweet wakker en heb af en toe pijn in mijn onderrug.

Na een aantal bloedonderzoeken zonder echte resultaten word ik doorverwezen naar de afdeling Interne Geneeskunde van het Antonius Ziekenhuis en op 9 maart 2015 heb ik daar de eerste afspraak met de internist.

We bespreken de klachten en hij onderzoekt me waarna hij een aantal (17!)  bloedproeven, een PET-scan en een drietal CT-scans voor me inpland.

25 maart heb ik de PET- en CT-scans. De dag ervoor moest ik al minstens 1 liter water drinken, iets wat ik normaal niet doe. Op de dag zelf een uur voor de scans ook nog eens een halve liter water. Dit alles om de nieren goed zichtbaar te maken, ik mag gelukkig wel gewoon naar het toilet. Om 7:50 kom ik aan op de afdeling Nucleaire Geneeskunde en krijg een injectie met de radioactieve contrastvloeistof. Dan moet ik een half uur stil zitten en zo min mogelijk bewegen, dus maar even de ogen dichtgedaan 🙂

Na een half uurtje komt de laborant een fles en een bekertje brengen. Een liter water met een contrastvloeistof, of ik die even in een half uurtje tijd wil opdrinken… Ik kon geen water meer zien maar goed, het onderzoek moet goed gebeuren dus het goedje beetje bij beetje naar binnen gewerkt. Het smaakte overigens gewoon naar water.

Dan kan ik naar binnen voor de scans, de laborante legt me een en ander uit en ik ga op de tafel liggen. Eerst een paar “snelle” scans waarbij ik mijn adem in moet houden, daarna een langdurige scan waarbij je telkens na een scan een stukje verder in de machine schuift. Dat was de PET-scan, dan nog de drie diagnostische CT-scans. De contrastvloeistof voor deze scans worden door de machine zelf toegediend en zouden je een warm gevoel kunnen geven, ik heb er zo goed als niets van gemerkt.

Na totaal 50 minuten in de scanner mag ik me aankleden en naar huis.

Maandag 30 maart heb ik de volgende afspraak bij de internist om de uitslag van de scans te bespreken. Helaas had hij geen goed nieuws, ik heb “Non-Hogdkin Lymfoom”, een vorm van Lymfeklierkanker. (Zie  http://hematologiegroningen.nl/patienten/content/3NHL.htm voor meer info over NHL.)

Nu zijn er een vijftigtal varianten van NHL die elk een eigen behandelplan kennen, dus moeten we eerst bepalen welke variant het is. Hiervoor krijg ik gelijk de dag erna, 31 maart, een beenmergpunctie waarbij een beetje beenmerg en een stukje bot weggehaald wordt.

Woensdag 1 april belt de internist me om het resultaat van de beenmergpunctie te bespreken. Helaas kon de punctie geen uitsluitsel geven over de variant van NHL, dus is verder onderzoek nodig. Hij wil zo snel mogelijk een XperGuide inplannen, het liefst nog deze week. Een XperGuide is een punctie waarbij met behulp van röntgenfoto’s een naald naar de gewenste plaats geleid kan worden om dan een stukje weefsel weg te halen voor onderzoek.